Het contact met de zussen Huong en Giang in Vietnam bestaat al veel langer dan Champa. Maartje heeft de meiden begin 2005 ontmoet in Friendship Village, nabij Hanoi, waar zij vrijwilligerswerk deed. Op deze plek staat agent orange centraal: het ontbladeringsmiddel dat de Amerikanen in de Vietnamoorlog hebben gebruikt en waarvan de gevolgen nog altijd zichtbaar zijn. Zo zijn de kinderen van de ouders die ermee besmet zijn geraakt ernstig misvormt. Friendship Village, opgericht door een Amerikaan, biedt aan een aantal van hen plek om te wonen, te werken en onderwijs te volgen. Ze krijgen daarbij de zorg die zij nodig hebben, voor zo ver dit mogelijk is met de beperkte middelen die er zijn.

Internationale steun

De zussen hebben zichzelf de Engelse taal eigen gemaakt. Dit heeft er onder ander toe geleid dat zij in contact zijn gekomen met allerlei buitenlandse organisaties die hulp verlenen. Zo heeft een Duitse organisatie gezorgd voor rolstoelen. En toen Huong en Giang een paar jaar later in Hanoi gingen wonen, hadden zij dankzij een Japanse organisatie twee personal assistentes voor hun dagelijkse zorg. Huong en Giang betekende ook de start van Champa. Na het volgen van een computeropleiding hadden zij een eerste betaalde opdracht: het maken van de website van Champa. Een prachtig voorbeeld van waar Champa voor staat. De website is overigens nog steeds up & running!

Soulmate

Na het afronden van hun opleiding in Hanoi zijn de zussen teruggekeerd naar hun ouderlijk huis, een warm bad. Tegelijkertijd hadden ze te kampen met bestaande en nieuwe lichamelijke klachten. Met uiteindelijk een fatale afloop voor Huong. Zij werd in april geveld door een longontsteking en ondanks de medische hulp is ze hieraan in mei overleden. Intens verdrietige familie en overige nabestaanden achterlatend. Vooral voor Giang is het gemis van haar zus, haar soulmate, onbeschrijfelijk groot. Hun leven speelde zich voornamelijk in bed af, maar ze waren in ieder geval samen. Nu staat Giang er alleen voor.

Medische zorg

Ondertussen kampt Giang zelf ook met allerlei klachten waar geen medische oorzaak voor is te vinden. Zo is ze een half jaar erg opgeblazen geweest, ze paste zelf niet meer in de rolstoel, en kon zelfs ook niet meer zien. Gelukkig is haar zicht weer wat teruggekeerd en is ook haar opgezwollen lichaam minder groot. Tegelijkertijd beginnen haar ouders veel ouderdomsklachten te krijgen en hulpbehoevend te worden. Omdat ook Giang met alles geholpen moet worden, is er voortaan ’s ochtends en ’s avonds een vrouw die haar hierbij helpt. Champa bekostigt deze zorg.

Het blijft ongelooflijk hoe Giang het kan opbrengen bij momenten zich zo sterk en optimistisch te tonen en te dromen over een eigen boekwinkel. De dagelijkse, harde realiteit blijft helaas ook een feit. Onlangs is haar rolstoel kapot gegaan en niet meer te repareren. Champa probeert haar op zo goed mogelijk te ondersteunen op alle vlakken, maar het wrange gevoel dat dit onvoldoende is overheerst.

Giang & Huong in Hanoi